Gouverneur Serdobsk ontfermt zich

  Terug naar overzicht

Maar, God lof, nadat ik enige weken in Saradobski was, werd ik zeer bemind door de "Gradenietz" of gouverneur van het stadje, die mij hulp verstrekte in mijn ziekte. Hij had de goedheid mij de spijzen van zijn tafel aan te bieden en deze te doen brengen door zijn slaven. Daarna maakte ik kennis met meer andere edellieden van de stad, die mij op dezelfde manier hielpen. Doch ik bekloeg de arme ongelukkigen die niets hadden dan hetgeen zij krijgen konden.

Het was omtrent de maand mei 1813 toen de "Gradenietz" bevel ontving van de gouverneur van Saratow al de Franse krijgsgevangenen te doen kamperen in het veld, omtrent een half uur buiten de stad. Het bevel werd uitgevoerd en wij werden aanstonds naar buiten gestuurd, doch de "Gradenietz" beloofde mij dat ik er niet lang zou blijven. Na korte tijd verzocht hij mij enige maanden door te brengen op zijn buitengoed, waar hij met zijn vrouw en kinderen verbleef. Ik deed zulks samen met een andere wachtmeester, genaamd Wauters en geboortig van Brussel. Wij leefden er als prinsen. Het dorpken was zeer klein, want het was nog maar zeven jaar geleden ontstaan. Het lag midden weilanden die men vanaf dat jaar begon te bewerken tot landbouwgrond. Om die weilanden te beploegen of te scheuren gebruiken zij een grote, zware en sterke ploeg, getrokken door twaalf tot zestien ossen. Zo ploegden en scheurden zij het weiland, dat daar misschien duizenden jaren als wildernis had gelegen. De grond was er zeer vruchtbaar, want daar waren reeds hier en daar rapen en andere vruchten gezaaid, die zeer schoon stonden. Hoe slecht de grond ook bewerkt was, - zij deden niets dan hem beploegen - toch stonden de tollen [rapen] schier als koppen groot gewassen.

De inwoners van dat dorpken had hij doen komen uit een dorp uit Simbirsk, een gouvernement dat omtrent [oningevuld] uren vandaar gelegen was.

Hij had er nog maar veertien huizen en ongeveer veertig gezinnen of families, doch hij hoopte er na korte tijd een schoon en bevolkt dorp van te maken. Hij zeide, dat hij op zijn dorp in het gouvernement Simbirsk enige jongens van twaalf tot zestien jaar had en te veel meisjes, dat hij de jongens zou doen komen naar dat dorpken en hen daar doen trouwen met de meisjes, die daar teveel waren. In Rusland is het de gewoonte dat de baron de huwelijken tot stand brengt en dat hij zijn slaven met malkander doet trouwen volgens zijn goeddunken. Hij heeft maar te zeggen "gij moet op die dag met die persoon trouwen" en al hadt gij die persoon van heel uw leven niet gezien, gij moet er mee trouwen. Daarna geeft hij hout en materiaal om een kaveet te bouwen, ingeval de kaveten te zeer bevolkt zijn. Men zal er zich niet over verwonderen in één kaveet zes of zeven getrouwde gezinnen met hun getrouwde kinderen te zien samenwonen. Het hout was in die streek zeer zeldzaam, zodat de inwoners verplicht waren stro en koemest te stoken, wegens gebrek aan hout.

  Terug naar overzicht