E.P. Frans Van Riel 1915-1976
Witte pater
- Geboren te Wuustwezel op 10/10/1915
- Werd priester gewijd op 6/4/1942
- Vertrok naar Kongo op 17/5/1945
- Overleden in 1976
Na de bevrijding in 1944 stonden er vijf "lichtingen" gereed om hun plaats op het missiefront in te nemen. De verbinding met Kongo kwam al spoedig in orde en met een beetje geduld - want men moest zijn beurt afwachten - kreeg men zijn plaatsje op de boot. Pater Van Riel reisde af met dezelfde boot als P. Aertsen. Oorlogsomstandigheden brachten mee dat ze zich weken van te voren met pak en zak moesten klaar houden totdat op een goeie morgen het telegram aankwam: "Vertrek, morgen 10 uur." Een flottielje torpedoboten en onderzeeërs hield hen gezelschap totdat ze veilige wateren bevaarden.
Mingana heet het dorp waar P. Van Riel nu reeds ettelijke jaren overste is. Een jonge missie nog, gesticht in 1940, die gesteld werd onder de hoede van de H. Theresia. De drie paters wonen reeds in een stenen huis, maar met kerk en scholen is het nog een gesukkel: die hebben veel weg van onze lemen schuurtjes van voor 50 jaar. De muren zijn van potopot en als dakbedekking gebruikt men gras. In het regenseizoen is dat allesbehalve gezellig.
Het oosten bloost: de veldovers staan heetgestookt en weldra zullen er duizenden brikken gebakken zijn zodat men nog dit jaar aan de kerk kan beginnen. De scholen komen daarna aan de beurt. Vergeet echter niet dat iedere brik zijn centje kost en dat er heel wat geld inkruipt eer de mooiste boom uit het oerwoud verwerkt is in het gebinte.
Mingana ligt in het gebied van Maniema, een streek die reeds een beroerde geschiedenis achter de rug heeft. De Arabieren waren hier de baas voor de Europeanen er aankwamen. Ze bezetten de streek en dreven er handel in ivoor en slaven. 's Avonds, als de dorpelingen rond het houtvuurtje aan hun pijpje zitten te trekken, worden de verhalen van die vreselijke tijd nu nog bovengehaald. Ook op godsdienstig gebied hebben de Arabieren grote invloed uitgeoefend: ze hebben hele lagen van de bevolking geïslamiseerd. In de missie van P. Van Riel zitten er zo 15.000 van die moslims. En dat zijn taaie en koppige duivels: als ge met dat volkje over bekeren praat, draaien ze hun rug naar u toe en antwoorden: "Allah is groot en Mohammed is zijn profeet."
De meeste bekeringen worden bijgevolg geboekt onder de gewone heidenen: buiten een kern van zowat 8.000 christenen heeft men voor het ogenblik in Mingana ongeveer evenveel geloofsleerlingen.
P. Van Riel heeft nu 8 jaar missieleven achter de rug: binnen enkele jaartjes mogen we hem in Loenhout verwachten.
Uit: Loenhouts missionarissen (1955)
"Frans was oerdegelijk, met een rotsvast geloof en duidelijke principes : God, de trouw aan zijn mensen van de Kempen, zijn liefde voor de Wazimba’s, de aanhankelijkheid aan zijn confraters. Hij had een koppel ogen die tintelden, als hij iets grappigs zag. Hij hield van het schone, had oog voor het onverwachtte en het originele, en hoe fijn kon hij het bombastische, het opgeblaze hekelen. Hij kon het ook fantastisch verwoorden. Frans was een man om van te houden, niet alleen omdat hij voor iedereen karwijtjes opknapte, niet alleen om deze of gene kwaliteit, maar gewoon omdat hij een fijn mens was : gezellige prater, stille maar degelijke werker, een confrater waarop men kon rekenen." (Bron: Witte Paters Varsenare)
E.P. Frans Van Riel overleed in 1976.