Br. Floribert Bavo 1917-1983
- In de wereld: Louis Massart.
- Christelijke Scholen van Jan-Baptist de la Salle
- Geboren te Loenhout op 19/8/1917
- Eerste tijdelijke geloften op 8/9/1935
- Eeuwige geloften afgelegd in augustus 1942
- Missionaris Kongo van 20/12/1949 tot 1974
- Procureur-econoom van het Sint-Wivinaklooster van 1974-1982
- Overleden te Groot-Bijgaarden op 25/5/1983
Broeder Floribert is drukker en econoom aan de normaalschool van Tumba, gelegen langs de autobaan Matadi-Leopoldstad: men zou het kunnen noemen het "huis Ten Halve", want het ligt op een 200km van beide steden. Tumba behoort tot het vicariaat Matadi, waar de redemptoristen werkzaam zijn.
Opdat een missie goed zou kunnen draaien, zou men op iedere post moeten kunnen beschikken over broeders en zusters. Op de meeste plaatsen heeft men die luxe niet. In vele posten vindt ge zusters voor school en hospitaal. In Tumba ontbreekt er ook een wiel aan de wagen: men heeft er een puik korps van broeders, maar er zijn dan weer geen zusters. 't Beste is van tevreden te zijn met wat ge hebt en voort te boeren zo goed als 't gaat.
Reeds heeft in Kongo bijna iedere jongen (de meisjes staan wat ten achter) de gelegenheid om te leren lezen en schrjiven. Zo verstaat ge dat er missieposten zijn met 1.000 leerlingen op de school. P. Vissers alleen heeft al 20 inlandse leerkrachten in dienst, dus moeten er ook normaalscholen zijn. Om het diploma van onderwijzer te behalen moetn men zes jaar speciale studies doen na de lagere school.
Tumba bezit een normaalschool van in 1921: de eerste van Kongo! Reeds honderden oudleerlingen staan in het onderwijs. Gebuisd wordt er ook, maar die vinden nog wel een betrekking bij de ondernemingen der kolonialen.
Nu telt Tumba rond de 650 normalisten (het klein seminarie van Hoogstraten telt ook ongeveer 600 leerlingen), die bijna volledig afhangen van de missie voor wat onderwijsmateriaal, verblijf, voedsel en kleding betreft. Het moet een hele karwei zijn om daar econoom te spelen. Groothandelaars die de waren aan huis afleveren zijn er niet. Voor groenten en vlees moet men zelf zorgen: daarom vindt men ook een plantage en een veestapel op de missie. Elektriciteit wordt ook ter plaatse vervaardigd. Men leert de jeugd lezen en schrijven, dus moeten er ook drukkerijen zijn hier en daar.
Dit geeft u een klein gedacht van het bedrijvigheid die er heerst op posten als Tumba, waar br. Floribert zijn man staat.
Uit: Loenhouts missionarissen (1955)
Hij overleed op 25/5/1983 en ligt begraven op het kerkhof van de Broeders der Christelijke Scholen te Groot-Bijgaarden (graf B36).
Tekst op zijn bidprentje
Een mensenleven is een groot verhaal. Vallen en opstaan, gelukkig zijn en bedroefd, eenzaamheid verwerken, krachten en talenten inzetten voor de activiteiten en de ongemakken van het lichamelijk onvermogen aanvaarden. Het leven van Broeder Louis kende al die facetten. Hij gaf er zijn eigen invulling aan, en wel speciaal als Broeder van de Christelijke Scholen. De oversten wisten wat ze aan hem hadden. Een man met een doorzettingskracht, die op moeilijke posten ingezet kon worden.
In de Kunstdrukschool te Gent was hij meer dan tien jaar een zeer gewaardeerde hulp. In 1949 stak hij de oceaan over voor het missieapostolaat in Zaïre. Twintig jaar lang nam hij de directie waar van de drukkerij te Tumba. Gedurende die periode drong de faam van deze drukkerij door tot in de verste hoeken van het land.
Maar broeder Louis hield het niet uitsluitend bij het werk in de drukkerij. Hij nam er ook nog de ondankbare en zware taak van econoom bij. Dankzij zijn taaie wilskracht mochten al de communiteiten genieten van ravitaillering die toch zo moeilijk was in het begin van de jaren zestig, toen Belgisch Congo onafhankelijk werd. Honderden kilometer heeft hij afgelegd in 'n oververhitte wagen, langs gevaarlijke wegen en vijandelijke gezichten van de dorpsbewoners. Niemand heeft ooit geweten welke knak zijn zenuwen toen geleden hebben.
In 1969 werd broeder Louis directeur benoemd van 'La Procure' te Kinshasa. Ook hier was hij de echte ontwikkelingshelper, eenvoudige en noeste arbeider zonder veel lawaai en ophef, maar in stilte toegewijd met al zijn krachten.
In 1974 had de tropische zon zijn gezondheid ondermijnd. Op raad van de dokters kwam hij naar België terug en werd er opgenomen in een ziekenhuis. Min of meer hersteld mocht hij naar het Rusthuis komen te Groot-Bijgaarden. Broeder Louis zou nog acht jaar de gewetensvolle procureur-econoom zijn van het Sint-Wivinaklooster, altijd discreet en hoffelijk, zelfs in de moeilijkste momenten.
Naast zijn activiteiten en inzet, is het lijden hem niet bespaard gebleven. De laatste maanden heeft hij menige beproeving moeten doorstaan. Het sukkelen met zijn benen belette hem al zijn plannen ten uitvoer te brengen.
Broeder Louis, gij hadt een groot vertrouwen in uw Heer aan wie gij u op jonge leeftijd hadt gegeven. Gij kunt uw Heer een welbesteed leven aanbieden. Hij heeft voor u een plaats bereid. Uw verhaal gaat door maar op een andere wijze, in de rust en het geluk van 'n eeuwig leven. Wij danken u voor alles wat ge voor ons deedt. De Familie en de Broeders danken.