1967-1996 E.H. Jos Noyens
Geboren te Kasterlee op 28 oktober 1920; priester gewijd op 25 juli 1948; lange jaren onderpastoor in Sint-Waldetrudisparochie te Herentals; op 14 mei 1967 aangesteld tot pastoor te Loenhout, waar hij bleef tot zijn pensionering in 1996. Hij overleed te Westmalle op 1 oktober 2007.
We beginnen met de dag van 14 mei 1967, Sinksen: inhaling van de nieuwe pastoor. In april was zijn benomeing al gebeurd en bekend gemaakt, maar de Plechtige Communie en de Loenhoutse Mei moesten eerst nog afgewerkt worden, vandaar het uitstel. Het was een echte lentedag, zonnig en droog. De onderpastoor van Herentals Sinte-Waldetrudis, E.H. Jos Noyensn, toen een fleurige man van 46 jaar, begon zijn groot avontuur als pastoor van Loenhout, bij deken Jozef Lauwerys, van Hoogstraten: daar moest hij samen met de deken van Herentals, E.H. Van Elst, en de pastoor van Brecht, E.H. Alex Vlaminckx, zijn "getuigen", de feestmaaltijd gebruiken en ook nog de "pastoorseed" afleggen, zoals dat toen nog wet was. Tegen 2 uur zouden ze daarmee moeten klaar zijn, want dan kwam "men" ze afhalen met de auto, voor de plechtigheid aan de grens Hoogstraten-Loenhout: daar moest de begroeting door de burgerlijke autoriteiten plaatsvinden. Na die formaliteit moest het hele gezelschap per auto naar het centrum, om van aan het Kapelletje langs de erehaag van schoolkinderen en in stoet naar de Kerk te gaan. Maar de afspraken waren ergens fout gelopen: terwijl "het geestelijk" in de dekenij van Hoogstraten zat te wachten, met de minuten aslmaar ongeduldiger, was er even groot ongeduld en ongenoegen aan de Loenhoutse kant, op de Vossingen én in het dorp, waar de kinderen de wacht optrokken... Met een drie kwartier vertraging kwam tenslotte alles nog terecht. En het mooie weer maakte veel goed. Evenals de uitgebreide stoet, waarin zowat alle verenigingen zich lieten zien en horen (de twee fanfares dan), de plechtigheid in de Kerk, met de preek van deken Lauwerys, en natuurlijk de viering in de parochiezaal, met speeches en het nodige "droog en nat". Pastoor Jos Noyens was gestart!
Hij kreeg een parochie onder zijn handen die door zijn voorganger, pastoor Desmedt, de loop van zijn 16 ambtsjaren van alles goed voorzien was, zo op materieel als op spiritueel gebied: kerk puik in orde (aangepast aan de conciliaire vernieuwing), parochiale meisjesschool en kleuterschool goed voorzien van scholieren, kleuters en... lokalen, een parochiezaal die "gemoderniseerd" was naar de mate van het mogelijke en toen vereiste, en een processie van verenigingen, die allemaal (toen nog) liefst een proost hadden om het geestelijk woordje te brengen en de besturen aan te moedigen. Werk genoeg dus, maar er was ook nog de onderpastoor, met wie het werk kon verdeeld worden. Althans de eerste jaren... want in 1976 moest hij zijn "rechterhand" laten vertrekken, Leonard Kerstens (van "de Wildert"), die toen pastoor werd in Schoonbroek (Retie). Leon had 5 jaren dienst in Loenhout achter de rug en was bij de hele bevolking zeer geliefd voor zijn eenvoud en vriendelijkheid.
Was de start van onze pastoor enigermate "geaccidenteerd", de jaren die hij daarna het ene na het andere afwerkte, waren des te rustiger. Natuurlijk gebeurde er altijd wat waarover hij zich zorgen moest maken en waren er ook wel eens serieuze probleemsituaties, maar de rustige Kempenaar, die de pastoor altijd geweest is, en de vinnige werker die hij ook in Herentals geweest was, konden tegen een stootje. En er bleef altijd de stelregel die raad bracht: "Ne mens doet zijn best, God doet de rest!" Niet forceren, zeker niet panikeren, maar een scheut geduld en een brede rug, die doen het...
Zelf sta ik wel een beetje (of zelfs voor een groot stuk) buiten spel, maar ik kan me toch moeilijk indenken dat pastoor Noyens met zijn mensen echt ruzie maakt, of dat hij vijanden zou hebben. Zou het daarom niet zijn dat hij zo graag in Loenhout woont en werkt, en dat hij geleidelijkaan zijn eerste plan om eens te gaan uitrusten in Kasterlee (of in Oostenrijk!) heeft opgegeven? Nee, hij is 100% vergroeid met Loenhout: zijn hart klopt voor zijn Loenhoutse parochianen, en zo zal het blijven kloppen!
26 jaar dienst... ze hebben de pastoor jong gehouden! Zijn snelheid is nog die van een veertiger in zijn volle mannenkracht, zijn stem nog altijd fors genoeg om het zonder micro en luidsprekers te doen, zijn maag nog taai genoeg om zelfs een verstopping na een gulzige notensnoeppartij te doorstaan, en zijn hele gestel heeft nog veerkracht en energie genoeg om het met een minimum aan slaap en rust vol te houden.
"Ja", zeggen sommigen, "onze pastoor is een natuurmens, en", zeggen ze, "daar ligt het geheim van zijn gezondheid en van zijn levenslust." Inderdaad, iedereen weet het, de pastoor heeft iets, nee, hij heeft héél veel met de natuur: lange jaren reeds verzorgt hij een handvol (twee handvollen!) katten en katers alsof het zijn adoptieve kinderen zijn; dit jaar heeft hij er nog eens vier of vijf "pinegels" bijgenomen (die krijgen steevast iedere dag hun schoteltje melk achter in zijn tuin). En - verschiet niet! - zijn laatste hobby is een levende rat: die mag ook al op zijn gunsten rekenen... En de vogels in zijn tuin, het is alsof hij ze kent met naam en toenaam. Van hem heb ik geleerd dat er "heggemussen" bestaan. Denk nu niet: die pastoor zit heel de tijd bezig in zijn dierenpark. Helemaal niet. Het is wel zijn vrijetijdsbezigheid en zijn ontspanning. De kerk en de zorg voor het parochiale leven in al zijn schakeringen blijven zijn dagen vullen. Dat houdt in: de iedere week wederkerende uren dienst in de kerk, de vergaderingen, de voorbereidingen van vieringen, het ontvangen van mensen, het regelen van ditjes en datjes, kortom een litanie zonder einde. Met als "toemaat" de dingen die van tijd tot tijd ook moeten gebeuren en heel wat aandacht vragen: tweemaal heeft hij grote schilderwerken in de kerk laten uitvoeren, hij heeft mee gezorgd voor de nodige vernieuwingen en aanpassingen in de scholen en de parochiezaal, en dit zijn dan de opvallendste buitengewone prestaties, waarvan de hele parochie kon getuige zijn.
Wat ook opvalt, als men zo een balans opmaakt van een kwarteeuw werken en leven, zijn de grote veranderingen die er plaatsvonden in het hele maatschappelijke, ook parochiale leven.
- Van pastoor-met-onderpastoor is hij de eerste pastoor-zonder-onderpastoor geworden: de tweede-in-bevel is er niet meer.
- De zusters die een eeuw lang zorg hadden gedragen voor het onderwijs en voor een groot deel ook voor het kerkelijk leven, zijn in 1983 vertrokken: het klooster is nu een krantenwinkel (men kan er ook zijn lottobiljetten kwijt!).
- Waar iedereen (haast iedereen) in 1967 nog "kerkte" op zondag, is dat nu een praktijk van een steeds kleiner geworden gedeelte van de parochianen, in Loenhout zoals in de hele samenleving in West-Europa.
- Het "boerenkarakter" van het dorp dat jarenlang (de hele geschiedenis) zo opvallend was, heeft plaats geruimd voor een heel gemengde bevolking. De boerderijen langs de grote wegen op ruime afstand van mekaar, hebben concurrentie gekregen van dichter opeengestapelde ééngezinswoningen - laten we maar zeggen: villa's - in nieuwe verkavelingen. Zanderige of slijkerige landwegen zijn vervangen door gebetonneerde verkavelingswegen, waar het gezellig fietsen is om niet te spreken van de tractors die geen problemen meer kennen van vastrijden. Een autosnelweg heeft Loenhout wijd en zijd bekend gemaakt als afrit, maar tegelijk ook een lelijke kras getrokken door het landschap. Het "oude dorp" is onherkenbaar verfraaid tot een halfsteedse wijk. Loenhout is Wuustwezel geworden, al mag het zich nog "deelgemeente" noemen...
Dat alles heeft pastoor Jos Noyens meegemaakt als getuige. Als hij in de hemel komt, zal hij in het kranske van de voorgangers-pastoors kunnen vertellen en nog eens vertellen over wat er allemaal veranderd is... Zullen die hem geloven? Pastoor Gust Desmedt, die wel, want die heeft er nog alles van meegemaakt, maar pastoor Verschueren en pastoor Roest, die zullen moeten denken dat hij "overdrijft" of "fantaseert".
In januari 1996 ging E.H. Noyens met pensioen. Hieronder vindt u twee krantenknipsels over zijn afscheid:
E.H. Noyens overleed in 2007. Dit was de tekst op zijn doodsbrief:
Heer God, herinner U zijn naam en zijn leven:
zij staan voor altijd geschreven in de palm van uw hand.
+
Eerwaarde Heer Jozef Noyens
Pastoor van Loenhout.
+
Geboren te Kasterlee op 28 oktober 1920 en
overleden te Malle in het AZ Sint-Jozef op 1 oktober 2007.
Voorzien van de Sacramenten der Zieken.
U wordt vriendelijk uitgenodigd de plechtige uitvaartviering bij te wonen
op zaterdag 6 oktober 2007 om 10 uur
in de parochiekerk van de H.H. Petrus en Paulus te Loenhout,
gevolgd door de teraardebestelling op de begraafplaats aldaar.
Samenkomst en gelegenheid tot groeten in de kerk om 9.40 uur.
Gebedswake vrijdag om 19.30 uur in voornoemde kerk.
Gelegenheid tot groeten in het rouwcentrum
L. Hofmans Dorpsstraat 85 Wuustwezel, na de gebedswake.
Vrienden en kennissen die bij vergetelheid geen rouwbericht ontvangen, gelieve dit als dusdanig te willen aanvaarden.
Rouwadres: Fam. Devos Eekhoornstraat 12 - 2460 Kasterlee.